اصول دين
اصول دين
اصل اوّل: توحيد
توحيد
حقيقت و ابعاد توحيد
توحيد در فرهنگ اسلامى، معناى بلند و گستردهاى دارد. توحيد در ذات، توحيد در صفات، توحيد در افعال و توحيد در عبادت.
توحيد يعنى: ايمان به يگانگى خداوند.
توحيد يعنى: نفى هوسها. كسى كه هوا پرست است، از مدار توحيد خارج است. «أفرأيتَ مَن إتّخَذ إلهَه هَواه» «1» آرى، كسانى كه از هوسهاى خود پيروى مىكنند، در حقيقت خداى آنها، هواى نفس آنان است.
توحيد يعنى: نفى طاغوتها. شعار و هدف تمام انبيا اين بود: «أن اعبدوا اللّه و اجْتَنبوا الطّاغوت» «2»
توحيد يعنى: نفى نظامهاى طاغوتى. امام رضا عليه السلام پس از آنكه مجبور شد وليعهدى مأمون را بپذيرد، در جلسه علنى و در برابر همه مردم شرط كرد كه در نظام مأمون عزل و نصبى و دخالتى نكند.
توحيد: يعنى خطّ بطلان كشيدن بر تمام افكار التقاطى و ردّ تمام ايسمها و مكتبهايى كه از مغزهاى بشرى برخاسته است.
توحيد يعنى: قطع تمام روابطى كه سبب سلطه وسرپرستى بيگانگان است.
توحيد يعنى: نفى فرمان كسى كه دستورش با دستور خدا هماهنگ نباشد.
منبع
درسهایی از قران : قرائتی