لبیک یا حسین علیه السلام

خدای من!

تو بزرگواری و بس کریم!

چون بزرگواران بخواهند عطایی کنند به کرم خود نگاه می کنند،نه به شایستگی دیگران !

من شایستگی مهربانی تو را ندارم اما به کرم تو چشم دوخته ام!

گرچه با گناهانی که انجام داده ام رویم سیاه است

اما از تو می خواهم که هیچ گاه رویت را از من برنگردانی چرا که خود می دانی 

که بنده ات فقط به مهر تو دل بسته است!

بنده تو به خودت امید دارد و می داند که اگر به غیر

تو  دل خوش دارد،نا امید خواهد شد…

بحارالانوار ج۹۱ ص ۹۹