لبیک یا حسین علیه السلام

لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلى ما فاتَکُمْ وَ لاتَفْرَحُوا بِما آتاکُمْ وَ اللّهُ

لایُحِبُّ کُلَّ مُخْتال فَخُور (۲۳)

⁦❤️⁩سوره حدید⁦❤️⁩ 

این به خاطر آن است که براى آنچه از دست داده اید تأسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید; و خداوند هیچ متکبر فخرفروشى را دوست ندارد!

فلسفه تقدیر این مصائب در لوح محفوظ، و سپس بیان این حقیقت در قرآن، چیست؟

1. قرآن مى گوید: هدف این بوده که شما، دلبسته و اسیر زرق و برق این جهان نباشید . 
2. منظور این  بوده که، موقعیت این گذرگاه و پلى که نامش دنیا است، و همچنین موقعیت خودتان را در این جهان، گم نکنید، دلباخته و دلداده آن نشوید، و آن را جاودانه نپندارید، که این دلبستگى فوق العاده، بزرگترین دشمن سعادت شما است، شما را از یاد خدا غافل مى کند، و از مسیر تکامل باز مى دارد. 
3. این مصائب، زنگ بیدارباشى است براى غافلان، و شلاقى است، بر ارواح خفته، و رمزى است از ناپایدارى جهان، و اشاره اى است به کوتاه بودن عمر این زندگى.
4. حقیقت، این است که، مظاهر فریبنده این دار الغرور زود انسان را به خود جذب و سرگرم، و از یاد حق غافل مى کند، ناگهان بیدار مى شود که، کاروان رفته، و او در خواب، و بیابان در پیش.
5. این حوادث که همیشه در زندگى بوده، و همیشه خواهد بود، و حتى پیشرفتهاى عظیم علم هم نتوانسته، و نخواهد توانست جلو حوادث دردناکى، همچون زلزله ها، طوفانها، سیلها و بیماریها و امثال آن را بگیرد، درسى است از بى مهرى زمانه رسوا و به انسان فریاد مى زند:
6.  این دشت خوابگاه شهیدان است *** فرصت شمار وقت تماشا را !
7. این بدان معنى نیست که، انسان به مواهب الهى در این جهان پشت پا بزند، و یا از آنها بهره نگیرد، مهم این است که اسیر آن نگردد، و آن را هدف و بهره اصلى خود نشمرد.
8. قابل توجه این که، در مورد آنچه از دست مى رود، تبدیل به فاتَکُم (از شما فوت شده) مى کند، اما در مورد مواهب و نعمتهاى به دست آمده، آن را به خدا نسبت مى دهد و بما آتاکم مى گوید، چرا که فوت و فنا در ذات اشیاء افتاده است، این وجود است که از فیض خداوند سرچشمه مى گیرد.
9. آرى، این مصائب، شکننده تفاخر و غرور است، لذا در پایان آیه مى افزاید: خداوند هیچ متکبر فخرفروشى را دوست ندارد (وَ اللّهُ لایُحِبُّ کُلَّ مُخْتال فَخُور).
11.  مُختال از ماده خیال گرفته شده و به معنى متکبر
13. است، زیرا تکبر، از خیال فضیلت، و پندار برترى بر
15. دیگران، پیدا مى شود، و فخور صیغه مبالغه از ماده
17. فخر به معنى کسى است که بسیار بر دیگران ف
18. مى کند.
20. تنها کسى گرفتار این حالات مى شود که مست ناز و
22. نعمت گردد، ولى وجود آفات و مصائب، براى آنها که
23. قابل بیدارى و هدایتند این مستى و آثار آن را از بین مى برد.
25. افراد با ایمان، با توجه به اصل فوق، هنگامى که به
26. نعمتی 
27. از سوى خدا مى رسند، خود را امانتدار او مى دانند، نه از رفتن آن غمگین مى شوند، نه از داشتن آن مست و مغرور، در حقیقت آنها خود را همچون مسئولان بیت المال مى دانند که یک روز اموال زیادى را دریافت، و روز دیگر هزاران هزار، پرداخت مى کنند، نه از دریافتش ذوق زده مى شوند، و نه از پرداختش غمگین.

🌺 امروز در خانه امام حسین‌علیه‌السلام، مولودی متولد شده است، که خَلقاً و خُلقاً و مَنطِقاً به رسول خدا صلی الله علیه و آله، شبیه ترین است. 

علی اکبر علیه السلام ، جوان هاشمی میدان کربلا، صلوات هایمان را پیشکش می‌کنیم تا نذر سربازی جوان‌هایمان باشد، در خیمه‌گاه بقیه‌الله 🌺

https://khatmesalawat.ir/100345

🔸راستش را بخواهی غبطه می‌خورم،

به قطره‌های آب وضویت،

که صورت و دست و پایت را بوسه می‌زنند؛

به دانه‌های تسبیحت،

که مدام نوازششان می‌کنی؛

به آسمان، به ماه، به خورشید، 

که هر روز تماشایت می‌کنند؛

دست خودم نیست

اگر آرزو دارم جای همه این‌ها باشم؛

🔴 داستان جوان فاسد و امام حسین(ع)

استاد علی اکبر مهدی پور در کتاب «جرعه ای از کرامات امام حسین» می نویسد:

یکی از خطبای ارجمند در قائمیّه اصفهان در ایام نیمه شعبان سال 1389ش برفراز منبر گفت:

دو ماه پیش با جوانی به نام رضا آشنا شدم که سرنوشت خود را برای من تعریف کرد. گفت: من جوانی شرّ بودم… جز نماز و روزه هرکاری انجام می دادم.

شب عاشورا پدر و مادرم به حسینیه رفتند، من به دنبال کار زشت خود بودم، در مسیر خود دختری را سوار کردم که می خواست به حسینیه برود، او را به زور به محلّی بردم و خواستم اورا اذیت کنم، هرچه گریه و تضرّع کرد و گفت: شب عاشوراست، اعتنا نکردم.

گفت: من علویّه هستم، به پاس حرمت مادرم حضرت زهرا مرا رها کن، اعتنا نکردم.

گفت: بیا امشب با امام حسین معامله کن، امام حسین دست عطوفتش را برسر تو بکشد.

نام امام حسین در تمام اعماق دلم تأثیر گذاشت، او را سوار کردم و دم در حسینیه پیاده اش کردم.

به خانه برگشتم، تلویزیون را روشن کردم، داستان عاشورا را تعریف می کرد و در نصف صفحۀ تلویزیون تعزیه را نشان می‌داد که بر سر کودکان تازیانه می زدند. بی اختیار اشکم جاری شد، مدتی نشستم و گریه کردم. مادرم آمد، تا وارد خانه شد، پرسید: رضا چه شده؟ گفتم: هیچ، گفت: نه، از همه جای اتاق، بوی امام حسین می آید.

فردا بی اختیار به حسینیه رفتم. همۀ بچه های محل مرا می شناختند و می دانستند که من اهل هیأت نیستم، چون سرتاپا شرّ هستم.

رئیس هیأت گفت: آقا رضا! تو هم حسینی شدی؟ گذرنامه ات را بده تو را ببرم کربلا.

گفتم: پول ندارم، گفت: با هزینۀ خودم می برم. به فاصلۀ چند روز رفتم کربلا، همه رفتند حرم، من خجالت می کشیدم.

بالاخره من هم رفتم.

چند ماه بعد هم مرا به مکه برد. از مکه برگشتم، مادرم گفت: رضا! دختری برایت درنظر گرفتیم.

رفتند خواستگاری، روز بعد من رفتم، دختر برایم چایی آورد، تا چشمش به من افتاد، فریاد زد: یا زهرا! و بیهوش شد.

وقتی به هوش آمد، گفت: دیشب حضرت زهرا علیها السّلام را در عالم رؤیا دیدم، عکس این جوان را به من نشان داد و فرمود: فردا من برای تو خواستگار می فرستم، مبادا رد کنی.

السلام علیک یا اباعبدالله…

بیاید هممون امشب با امام حسین معامله کنیم..

🌴 کــــانـــــال در محـــــضر علمـــــا 🌴 👇 

https://eitaa.com/joinchat/890306563Ceb69f62f94